Γράφει ο Νικόλας Ουρανός, Σύμβουλος Σχέσεων

www.plus.google.com

- “Eσύ Φταις !”,  - “Όχι, εσύ φταις!”

Ποιος φταίει τελικά;

Ο ένας, η άλλη, ή και οι δύο μαζί;

Και φταις και δε φταις;

Για να δούμε τι συμβαίνει.

Κάθε φορά που θα ξεκινήσει το γαϊτανάκι της αλληλοκατηγορίας το ζευγάρι, τις περισσότερες φορές για ένα ασήμαντο λάθος, για μια εσφαλμένη εκτίμηση ή κάποια παράλειψη, είναι πολύ δύσκολο να ελέγξει τα εκατέρωθεν συναισθήματα και να μην επιτρέψει στη διαφωνία και τα αλληλοχρεώματα να μη δηλητηριάσουν το ερωτικό κλίμα και τη σχέση συνολικά.

Για τους άνδρες το πιο πιθανό είναι να έχουν ξεχάσει κάποια υπόσχεση που έχουν δώσει, να αμέλησαν κάποια υποχρέωσή τους, ενώ οι γυναίκες για παράδειγμα μπορεί να έχουν βγει εκτός χρόνου σε ένα ραντεβού ή να κρίνουν αυστηρά μια επιλογή του συντρόφου τους.

Τότε η μία φράση, φέρνει την άλλη, και γρήγορα το τοπίο θυμίζει «εμπόλεμη ζώνη».

Στην πραγματικότητα αυτός ο χορός των εκατέρωθεν λεκτικών πυροβολισμών, είναι η ίδια αγωνία, εκφρασμένη από δύο διαφορετικές όψεις, τη θηλυκή και την αρσενική.

Ο άνδρας διψάει για εμπιστοσύνη, αποδοχή και επιβράβευση, ενώ η γυναίκα για συμπόρευση, υποστήριξη, κατανόηση και συναισθηματική πλήρωση.

Κι όμως εμείς επιλέγουμε να ξεσπάσουμε τα νεύρα της ημέρας, ή τις βαθύτερες ανησυχίες μας σε μια «αφορμή», αντί να επιλέξουμε να παραδεχτούμε την κούραση μας ή να ανοίξουμε μια ξεχωριστεί κουβέντα για ό, τι μας απασχολεί.

Η ανάγκη μας να «έχουμε δίκιο» είναι ικανή

να υπερβεί το σεβασμό και την εκτίμηση για το σύντροφό μας;

Αλήθεια, μπορεί να επηρεάσει τελικά και ρεαλιστικά μια απλή παράλειψη, μια καθυστέρηση, μια λάθος εκτίμηση ή κάτι που ξεχάσαμε, τον ανώτερο και πρωταρχικό σκοπό που έχουμε θέση για τη σχέση μας;

Πώς μπορούμε να αφήσουμε την κρίση, την αλληλοκατηγορία και τον καταμερισμό φταιξίματος και να αλλάξουμε οπτική/ προσέγγιση για έναν πιο ενωτικό τρόπο αντιμετώπισης των διαφωνιών; Σου αξίζει να είσαι σε μια σχέση που επεκτείνεις την προσωπικότητά σου, βελτιώνεις τα σημεία που υστερείς και παράλληλα ενθαρρύνεις ενεργά με το παράδειγμά σου να κάνει το ίδιο.

Και επειδή η εφαρμογή είναι η καλύτερη δράση, σου προτείνω στην πράξη να αναλάβεις την εξής ενέργεια:

Την επόμενη φορά που θα κληθείς να διαχειριστείς μια ανάλογη κατάσταση, θα ήταν προτιμότερο αντί να εξαντλήσεις όλη την ευφυΐα σου, στο πώς θα «έχεις δίκιο» ή πώς θα επιχειρηματολογήσεις θίγοντας ή «τιμωρώντας», να γίνεις «στιγμιαίος παρατηρητής» της κατάστασης και να αναλογιστείς πόσο ασήμαντα μικρό είναι αυτό το θέμα που έχει προκύψει απέναντι στη θετική ύπαρξη και την εύρυθμη λειτουργία της σχέσης σου.

Επέλεξε να είσαι εσύ αυτός ή αυτή που πρώτος/η θα αποφορτίσει την ένταση και με το παράδειγμα, τα λόγια ή και μια αγκαλιά, θα παραδειγματίσεις και το/η σύντροφο σου να βγει από τη μονότονα εναλλασσόμενη άμυνα και επίθεση.

Τότε και μόνο τότε, θα επιλέξεις να φρενάρεις στα λόγια και τις πράξεις του ευκαιριακού θυμού και του φόβου.

Θα προστατέψεις τη σχέση σου και θα αναδείξεις τις αληθινές προτεραιότητες και τους στόχους της.

Άλλωστε…

Όποτε μιλάει ο φόβος, λέει πάντοτε ψέματα.

 Ποιος φόβος;

Αυτός που είναι το αντίθετο της Αγάπης.