“Γιατί να ζητήσω συγνώμη;”

Δεκεμβρίου 04, 2013

Γράφει η Μαρία Παγκάλου, διεθνής πρωταθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής (Ατλάντα 1996), αρχιτέκτονας και μαθήτρια στο διαλογισμό της RajaYogα

Image by awesomepreneur.org/

Στις μέρες μας, είναι για αρκετούς πολύ δύσκολο να ζητήσουνε συγνώμη. Λένε «Γιατί να ζητήσω συγνώμη; Δεν πρόκειται να ζητήσω συγνώμη». Αυτή είναι μία φράση που φανερώνει εγωισμό. Η αλαζονεία μέσα μας, κάνει πραγματικά πολύ δύσκολο το να ζητήσουμε συγνώμη. Με κάποιο τρόπο φαίνεται εύκολο να θυμόμαστε τα πράγματα που έχουνε πάει στραβά, αλλά το να ζητήσουμε συγνώμη φαντάζει σαν ένα διαφορετικό θέμα.

Όταν έχουμε την τάση να θυμόμαστε κάτι που μας έχει κάνει κάποιος, δημιουργείται μία βαθειά συνήθεια σνομπισμού, απόρριψης ή αγνόησης εκείνου του ατόμου. Για παράδειγμα, εάν μοιραζόμαστε τον ίδιο χώρο σε ένα γραφείο με ένα συνάδερφο και αναπτύσσουμε μία τέτοια αρνητική κατάσταση στο νου, θα προσπαθούμε να αποφύγουμε εκείνο το άτομο περιμένοντας πρώτα να φύγει για να μπούμε στο χώρο. Όταν  δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε και να ξεχάσουμε, δεν μπορούμε επίσης να δουλέψουμε με τους άλλους και έτσι συνεχίζουμε να βρίσκουμε λάθη και μικροπράγματα που πάνε στραβά. Τα άλλα άτομα μπορεί να έχουν πολύ καλές πτυχές και οι άλλοι να τις αναγνωρίζουν, αλλά εμείς αντιστεκόμαστε και αντιδρούμε προσπαθώντας να υποδείξουμε όλα όσα κάνει λάθος, με την ελπίδα να φανούμε καλύτεροι.

Χρειάζεται να μάθουμε  να αφήνουμε το παρελθόν στο παρελθόν με έναν τέτοιο τρόπο που να ξεχνάμε εντελώς τα περιστατικά και να είναι σαν να μη συνέβησαν. Έτσι θα επιτρέψουμε και το άλλο άτομο να τα ξεχάσει. Θα είναι σαν να ξεχνάει τον αρνητικό του εαυτό και το νέο βλέμμα μας θα δημιουργεί ένα τόσο δυνατό κύμα συνεργασίας, που θα ωθεί τους άλλους να προχωρήσει μπροστά σαν ένας ευνοϊκός άνεμος.

Όταν δίνουμε χρόνο για να περάσουμε από την ιδιοτέλεια στη σιωπή και την κατανόηση, η συνειδητότητά μας πηγαίνει σε ένα υψηλότερο επίπεδο και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αρχίζουμε να έχουμε αισθήματα συμπόνιας και θέλησης να υποστηρίξουμε και να βοηθήσουμε τους άλλους. Τότε αναγνωρίζουμε και εφαρμόζουμε την ελευθερία της επιλογής να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

 

Άσκηση Διαλογισμού:

Το να ξεχνώ είναι ένα θέμα ενός δευτερολέπτου και μίας αποφασιστικής σκέψης… Πηγαίνω μέσα στη σιωπή… Κοιτώ τον εαυτό μου… Εστιάζομαι στα θετικά… Συγχώρεση σημαίνει πρώτα απ’ όλα να συγχωρώ τον εαυτό μου… Συγχωρώ τον εαυτό μου και επιτρέπω στο Θεό να με συγχωρέσει με τα κύματα της αγάπης Του…

Θυμάμαι ότι πάνω απ’ όλα είμαι ένα παιδί του Θεού… Αφήνω το νου μου να ανυψωθεί και έτσι η δύναμή της καθαρότητας με βοηθάει να ξεχάσω τα πάντα…

Υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι δε θα θυμάμαι τα λάθος πράγματα που έκανα και όλα τα άσχημα ή λάθος πράγματα που κάνανε οι άλλοι. Παραμένω στη γαλήνη και τη βαθειά αγνή κατάσταση της ύπαρξής μου. Στη σιωπή δημιουργώ μία καινούργια σχέση με τον εαυτό ως μία ψυχή και με τον Θεό ως Σύντροφό μου για την ελευθερία από κάθε βάρος, λάθος και ενοχή… Είμαι μία γαλήνια ψυχή.

 



Τα σχόλια είναι κλειστά.

Ποια είναι η δική σου ερώτηση / σχόλιο;