Γιατί πέφτω συνέχεια θύμα κριτικής; Πρόκειται για αδυναμία του χαρακτήρα μου;
Μπορώ στα αλήθεια να πέσω θύμα κριτικής αν επιθυμώ να κρατηθώ στο ύψος μου; Και ποιος είναι λόγος για να με κριτικάρουν;
Πρόκειται πάντα για κριτική ή κάποιες φορές είναι αρνητική ανατροφοδότηση που μπορώ να μετασχηματίζω σε βελτίωση; Με τη θέληση για αναθεώρηση και πρόοδο, η σκοπιά μας αλλάζει και ο εσωτερικός σκοπός στο νου μας γίνεται από παράφωνος, μελωδικός.
Αν ‘τσιμπήσω’ στην κριτική και επηρεαστώ αρνητικά, πιθανόν να σημαίνει πως υπάρχει κάτι προς διόρθωση. Ίσως κάτι από την κριτική να έχει μία δόση αλήθειας, έστω και ελάχιστη.
Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αντί να χαθώ σε αισθήματα λύπης, ενοχής ή αντεκδίκησης, μπορώ ψύχραιμα να εξετάσω τι συμβαίνει με το μικροσκόπιο της ενδοσκόπησης, χωρίς να χαθώ σε απατηλά αδιέξοδα.
Ακόμα αν καταφέρω να βγω νικητής έστω για μία φορά, η χροιά της φωνής της συνείδησής μου θα μαλακώσει και θα πάψω να αισθάνομαι θύμα.
Θα μπορώ επίσης να αγνοήσω την αληθινά αρνητική κριτική που απλώς δε ‘στέκει’ και να είμαι ένα πνεύμα ελεύθερο από τις στείρες κοινωνικές επιταγές.
Άλλωστε η προδιάθεση για κάθε ενόχληση, απογοήτευση, θυμό ή οργή από την κριτική των άλλων, είναι μία κοινωνικά κατασκευασμένη συμπεριφορά που μας κρατάει θύματα καταστάσεων, αντί για ενεργούς συμμετέχοντες. Έτσι καταφέρνουμε να αγκυλωνόμαστε στη βολική θέση της κριτικής προς τους άλλους, διαιωνίζοντας τον ίδιο κύκλο.
Άλλωστε, τα άτομα που ασκούν αρνητική κριτική επαναλαμβανόμενα, συχνά δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν και έτσι το να ανταποκριθώ έστω και με τις σκέψεις μου στον κυκλώνα του κουτσομπολιού τους, είναι ό, τι χειρότερο μπορώ να κάνω για εκείνους και τον ίδιο μου τον εαυτό.
Το να μην επιτρέψω ακόμα και τη ζήλια ή το φθόνο των άλλων να εισέλθουν στην καρδιά μου, είναι η μόνη ελπίδα που μπορώ να δώσω για να διορθώσουν τη στάση τους.
Πώς λοιπόν θα σπάσω το φαύλο κύκλο της κριτικής για να μην απαντάω με κριτική στην κριτική;
• Η εξάσκηση στην άσκηση του απροσκόλλητου παρατηρητή θα με βοηθήσει να μην παίρνω τα πράγματα και τόσο σοβαρά.
• Η πρακτική του να στέλνω καλές ευχές και αγνά αισθήματα σε άτομα που συναντώ καθημερινά, θα μου δώσει το περιθώριο να ισοσταθμίζω την αρνητικότητα, θωρακίζοντας τον εαυτό σε μία πιο αγνή κατάσταση, μία ασπίδα προς την κριτική.
• Μπαίνοντας στη δημιουργική σιωπή του διαλογισμού, θα προσεγγίζω την αρχική μου πληρότητα. Η αρχική μου πληρότητα θα με απαλλάσσει από το να θέλω να αποδείξω την αξία μου και θα με διευκολύνει στο να συγχωρώ και να ξεχνώ.