Γράφει η Νίκη – Αικατερίνη Μπαρπαγιάννη, Κλινική Ψυχολόγος

Image by liderpress.hr

Και εγένετω κρίση… Και άλλαξε άρδην η εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι.  Καθυστερήσεις πληρωμών, περικοπές, εξαντλητικά ωράρια, ταπεινώσεις συνθέτουν ένα σκηνικό «ρουτίνας» στα περισσότερα εργασιακά περιβάλλοντα.  Όλα αυτά υπό τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης και της ανεργίας, που μόνο φόβο και αβεβαιότητα γεννούν…

Το έντονο στρες, ο πρωταγωνιστής της σύγχρονης εργασιακής παρωδίας, επιδρά αρνητικά όχι μόνο στην παραγωγικότητα του εργαζόμενου αλλά πρωτίστως στην ψυχική και σωματική του υγεία.  Ανεξαρτήτως της προσωπικής τοποθέτησης του καθενός απέναντι στα κοινωνικά συμβαίνοντα, σημαντικός στόχος καθίσταται επιπλέον η καλύτερη δυνατή αντιμετώπισή του εργασιακού στρες.

Ορισμένες απλές κατευθύνσεις για την αποτελεσματικότερη διαχείριση του εργασιακού στρες σε καθημερινό επίπεδο είναι οι εξής:

• Αναγνωρίστε τα σημάδια του: Άγχος, ευερεθιστότητα, θλίψη, απάθεια, απώλεια του ενδιαφέροντος για τη δουλειά, προβλήματα στη συγκέντρωση, κόπωση είναι κάποια από τα συμπτώματα που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη.  Όλα αυτά ενδεχομένως να συνοδεύονται από πλειάδα σωματικών συμπτωμάτων, διαταραχές στον ύπνο, στην όρεξη, στη σεξουαλική δραστηριότητα κ.α.

• Ανακαλύψτε την πηγή του στρες. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να αναλογιστεί τι είναι εκείνο που τον δυσαρεστεί και τον αγχώνει περισσότερο στη δουλειά. Αναγνωρίζοντας τις αιτίες που δημιούργησαν προβληματικές καταστάσεις, θα μπορέσετε να τις επεξεργαστείτε και να αναπτύξετε αποτελεσματικότερες στρατηγικές αντιμετώπισης, εκτονώνοντας το άγχος.

• Είναι απαραίτητη η οργάνωση και η ορθή ιεράρχηση των εργασιακών ευθυνών. Καταρτίστε ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα όσων αναλαμβάνετε και μην υπερεκτιμάτε τις ικανότητές σας με ευθύνες που δε σας αντιστοιχούν. Αντίθετα να συνεργάζεστε με άλλους και να συμβιβάζεστε με το διαφορετικό τρόπο εργασίας τους. Μάθετε να λέτε όχι σε ό,τι σας ξεπερνά, μην το εκλαμβάνετε σαν αποτυχία. Δώστε σε κάθε εργασία που αναλαμβάνετε τη βαρύτητα που της αναλογεί, «σπάστε» τη σε επιμέρους στάδια, οργανώστε πρακτικά ακόμα και το χώρο εργασία σας.  Τέλος, ας τηρείτε μια ισορροπία μεταξύ εργασίας, ελεύθερου χρόνου και προσωπικών ενδιαφερόντων.

• Ο μηρυκασμός και ο αρνητισμός γεννούν περισσότερο άγχος. Προσπαθήστε να υιοθετείτε εναλλακτικές ορθολογικότερες σκέψεις και συμπεριφορές απέναντι στις δυσκολίες. Εστιάστε στα θετικά στοιχεία της εργασίας σας. Βάλτε όριο ή αποφύγετε συνεργάτες που μεταδίδουν αρνητισμό, άγχος και προκαλούν «ίντριγκες» στο εργασιακό περιβάλλον. Καλλιεργήστε τη διεκδικητικότητά σας. Να επιχειρείτε να επιλύετε τις συγκρούσεις με εποικοδομητικό τρόπο και να βελτιώνετε εν γένει τις επικοινωνιακές σας δεξιότητες ώστε να χτίζετε σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης με τους συνεργάτες σας. Επίσης, μη ξεχνάτε ότι η τελειοθηρία και η προσπάθεια να ελέγξετε ό,τι είναι πέρα από τον έλεγχό σας επιδεινώνει την κατάσταση.  Αν έχει κλονιστεί η επαγγελματική λειτουργικότητά σας με τρόπο που δε μπορείτε να αντεπεξέλθετε μόνοι,  μη διστάσετε να αναζητήσετε εξειδικευμένη βοήθεια.

• Η φροντίδα της σωματικής υγείας ανακουφίζει από τα συμπτώματα του στρες. Δείτε τον εαυτό σας ως «όλον». Το στρες αφορά πνεύμα και σώμα. Ακολουθείστε μια υγιεινή διατροφή λαμβάνοντας τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Κοιμηθείτε επαρκώς και γυμναστείτε υιοθετώντας τον τρόπο εκγύμνανσης που σας ταιριάζει.  Είναι εφικτό να διατηρήσει κανείς ένα ισορροπημένο τρόπο διατροφής και άσκησης βασισμένο στα οικονομικά του δεδομένα!  Η καλή σωματική κατάσταση εξάλλου διασφαλίζει μια επαρκέστερη εργασιακή απόδοση και σας χαρίζει τη δύναμη και διαύγεια που χρειάζεστε για να ανταποκριθείτε στις προκλήσεις.

Λένε ότι το στρες (stress) έχει τις ρίζες του στη λατινική λέξη stringere, που σημαίνει σφίγγω ενώ το άγχος προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα άγχω, δηλαδή πνίγω. Έγκειται στη βούλησή μας να αποτινάξουμε αυτήν τη αίσθηση! Και σε όσους νιώθουν ανήμποροι μπροστά στην εργασιακή επισφάλεια των ημερών, θα ήθελα να τους αγγίξω ενθαρρυντικά στην πλάτη και παραφράζοντας τη γνωστή φράση να τους πω «Εδώ εμείς δεν πεθάναμε από έρωτα…»