Της Νόρας Κοντοστεργίου, Ψυχολόγου, ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπεύτριας

www.plus.google.com

Ο πρώτος μας έρωτας είναι μια ανεξίτηλη εμπειρία που καταλαμβάνει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας και στον ψυχισμό μας.  Θέλουμε να έχουμε μια γιορτή για να μας θυμίζει αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία. Αυτό το πρώτο σκίρτημα, αυτή η μαγική στιγμή που βλέπουμε τον άλλο μπροστά μας και αμέσως νοιώθουμε έλξη και θέλουμε να τον κάνουμε δικό μας είναι μια μαγική στιγμή που ενεργοποιεί στον εγκέφαλο μια έκρηξη ουσιών όπως ντοπαμίνη, νορεπινεφρίνη, οξυτοκίνη, που με τη σειρά τους προκαλούν συναισθήματα χαράς, ευεξίας, αισιοδοξίας και ατελείωτης επιθυμίας για τον άλλον.

Πρώτος έρωτας και παντοτινός, γίνεται ο μπούσουλας, το πρότυπο, το ιδανικό, αυτό που καθορίζει πως θα νοιώσουμε τους επόμενους έρωτες. Αν υπάρξουν!

Αυτή η πρώτη επαφή με τον έρωτα,  συνήθως στην εφηβεία, είναι γεμάτη φρεσκάδα,  ζωντάνια, ανεμελιά, είναι χωρίς τα βάρη του παρελθόντος, είναι μια εμπειρία που μας εισαγάγει στον κόσμο των ενηλίκων.

Είναι πρωτόγονο, αληθινό, ατόφιο συναίσθημα. Ο πρώτος μας έρωτας συνήθως γίνεται και η πρώτη μας αγάπη. Εκεί μαθαίνουμε να επενδύουμε τα συναισθήματά μας, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ανάγκη την παρουσία του άλλου, πειραματιζόμαστε, ανακαλύπτουμε την προσωπικότητά μας, δημιουργούμε κοινούς κώδικες επικοινωνίας.

Το να ερωτευόμαστε είναι μια σπουδαία πράξη δημιουργικότητας. Είναι εφόδιο, είναι τόλμη, είναι η χαρά της ζωής. Λειτουργεί σαν αντίδοτο στον κόσμο της λογικής και της πραγματικότητας.

Η θύμηση αυτού του πρώτου έρωτα μπορεί να μας γεμίζει νοσταλγία και κουβαλάει μια ενέργεια, που μένει εκεί για πάντα επενδεδυμένη. Γιορτάζοντάς τον, υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας και στους άλλους τη σημαντικότητα αυτής της εμπειρίας που αφορά το παρελθόν μας ή το παρόν μας, αλλά και την ελπίδα για ένα μελλοντικό έρωτα.

Την εμπειρία του να είμαστε ερωτευμένοι δεν την ξεχνάμε ποτέ, όπως δεν ξεχνάμε ποτέ τη μυρωδιά της μητέρας μας, εντυπώνεται σαν ένα ψυχικό ίχνος που ορίζει και καθορίζει την εξέλιξή μας.

Αν ο πρώτος έρωτας πάει καλά, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, έχουμε τα κατάλληλα “ερωτικά αντισώματα”! Αν από την άλλη μείνει ανεκπλήρωτος, εξιδανικευμένος, δεν περάσει από τη διαδικασία της απομυθοποίησης, τότε κινδυνεύουμε να ζήσουμε πολλούς προβληματικούς έρωτες γεμάτους απογοητεύσεις και ματαιώσεις.

Όπως και να έχει, ο πρώτος μας έρωτας είναι ο πλοηγός της καρδιάς  μας, πάντα ανατρέχουμε σε εκείνον για να βρούμε κάτι που χάθηκε, για να συνδεθούμε με ένα κομμάτι του εαυτού μας που αναζητούμε για να πάρουμε πληροφορίες για το ποιοί είμαστε.

Είναι ο έρωτας που μας γεμίζει ενέργεια, ελπίδα, όνειρα και μνήμη.

………”Ακόμη θυμόμαστε την αγνότητα που την είχαμε βρει τόσο αινιγματική, 

πλυμένη σε μιαν αυγή που αγαπούσαμε, γιατί δεν ξέραμε 

πως μέσα μας, ακόμη πιο βαθιά, ετοιμάζαμε αλλά όνειρα πιο μεγάλα 

που θα πρεπε να σφίξουν στην αγκαλιά τους 

ακόμη περισσότερο χώμα, περισσότερο αίμα, περισσότερο νερό, 

περισσότερη φωτιά, περισσοτέρων Έρωτα ”

Οδυσσέας Ελύτης

Χρόνια Πολλά…!