Συνέντευξη του Μέμου Μπεγνή στο InspireYourLife, από τη Χαντζή Στεφανία

To inspireyourlife.gr αναζητώντας πάντα να προβάλλει ανθρώπους που η δράση τους χαρακτηρίζεται από υψηλές αξίες και συνειδητό πάθος, συνάντησε τον ηθοποιό Μέμο Μπεγνή γνωρίζοντας κάποιες άλλες… διαστάσεις του εαυτού του! Λάτρης της αλήθειας και πολύ πιο κατασταλαγμένος από ποτέ, δηλώνει ότι αισθάνεται πάντα ανώριμος, ωστόσο δε σταματά ποτέ να μαθαίνει, παραμένοντας «μαθητής» σε όλη του τη ζωή. Μπορεί, όπως  δηλώνουν οι φίλοι του, να είναι λίγο ψυχοπαθής -με την καλή έννοια- αλλά όταν αυτό εμπεριέχει γνήσια διάθεση για ζωή, δεν παύει να γοητεύει. Και μπορεί επίσης κατά καιρός να λέγεται ότι ο Μέμος είναι αντικοινωνικός, εμείς όμως συναντήσαμε έναν άνθρωπο ευγενή με συνειδητή επιθυμία να μεταμορφωθεί  στον καλύτερο και πιο αληθινό εαυτό του.

1. Πείτε μας δυο λόγια για την παράσταση “Θα σε πάρω να φύγουμε”, από τη δική σας υποκειμενική πλευρά, τι σας έχει «πει» αυτή η παράσταση;

Πρόκειται για μία αναπάντεχη επιτυχία! Νομίζω ότι είναι πολύ σπάνιο να συμβεί να έχεις 2.000 κόσμο κάθε μέρα! Όταν κάναμε τις πρόβες και βλέπαμε το αχανές θέατρο απορούσαμε πως  θα γεμίσει όλο  αυτό και αν θα είχε ανταπόκριση. Τελικά έχει και μάλιστα πολύ μεγάλη.  Κι αυτό πιστεύω ότι οφείλεται στο ότι είναι μια παράσταση που αγγίζει όλους τους Έλληνες  και έρχεται σε αντίθεση με την εποχή που ζούμε. Είναι ουσιαστικά ένα αφιέρωμα στην ελληνική επιθεώρηση από 1933  μέχρι το 1967 που ήρθε η χούντα, μια ανάμνηση των παλιών καλών καιρών, του παλιού καλού θεάτρου και των παλιών καλών τραγουδιών. Όταν ακούς τόσο όμορφα τραγούδια που γραφτήκαν τότε, όταν μνημονεύεις καλλιτέχνες όπως είναι ο Φωτόπουλος, η Σπεράντζα Βρανά, τα Καλουτάκια, η Καίτη Μπελίντα,  ξυπνούν υπέροχα συναισθήματα. Περνάω πάρα πολύ όμορφα με τα τραγούδια που λέω, η συνεργασία με τους υπολοίπους είναι εξαιρετική και όλη η αύρα που έρχεται από το κοινό και η αποδοχή του κόσμου με κάνει και νιώθω υπέροχα πάνω στη σκηνή. Όλο αυτό το κλίμα του παλιού καλού καιρού με εκφράζει απόλυτα.

2. Με τι συναισθήματα φεύγει το κοινό που έχει παρακολουθήσει την παράσταση; Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιο κυρίαρχο μήνυμα της παράστασης;

Το μήνυμα είναι μακάρι να έρθουμε πάλι σε στιγμές που να μπορούμε να δημιουργήσουμε καλλιτεχνικά και να ξεφύγουμε από το τέλμα που έχουμε φτάσει. Μέσα από την κρίση και τη δυσκολία να αρχίσουμε να ξανακάνουμε ωραία πράγματα, να ξανακάνουμε ωραίες παραστάσεις, να ξανακάνουμε ωραίες μουσικές που δεν υπάρχουν πια. Επιστροφή στην ποιότητα λοιπόν, επιστροφή στο όμορφο στο καλαίσθητο, στην ωραία μουσική! Νομίζω ότι ο Έλληνας λόγω της εποχής που ζει έχει ανάγκη αυτή την ποιότητα που δεν υπάρχει πια στις μέρες μας. Δεν έχω δει κόσμο στα 16 -17 χρόνια που είμαι στο χώρο να έρχεται στα καμαρίνια με δάκρυα στα μάτια από τη συγκίνηση -γιατί και κλαίνε και γελάνε σε αυτή την παράσταση- και νομίζω ότι εκεί είναι η επιτυχία,   στο συναίσθημα που βγάζει το θέμα της παράστασης και αγγίζει τον κόσμο.

3. Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας  μετά την ολοκλήρωση της παράστασης;

Το «Θα σε πάρω να φύγουμε»  τελειώνει στις 15 Δεκεμβρίου από το Θέατρο Badminton και στη συνέχεια ίσως κάνουμε περιοδεία από μέσα Μαΐου και όλο το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Υπάρχει περίπτωση να πάμε και στο εξωτερικό με την παράσταση αλλά αυτό το κενό που θα μεσολαβήσει από τώρα μέχρι το Μάιο θα είμαι στο κρατικό θέατρο βορείου Ελλάδος στη σκηνή του Βασιλικού θεάτρου και είμαι πολύ ευτυχισμένος γι’αυτό γιατί θα κάνω ένα ρόλο που είναι ένα όνειρο όλων των ηθοποιών νομίζω. Είναι ο ρόλος του Τσανς Γουέιν στο γλυκό πουλί της νιότης του Τένεσι Ουίλιαμς μαζί με την Κοραλία Καράντη στο ρόλο της Αλεξάνδρας Ντελάγκο. Τη σκηνοθεσία θα κάνει ο Βασίλης Νικολαΐδης. Είναι μια δουλειά που την περιμένω με ανυπομονησία, είναι ένας πολυδιάστατος ρόλος με πολλά συναισθήματα. Είναι δυο κατεστραμμένοι άνθρωποι και αυτό που πρέπει να βγει προς τα έξω είναι πολύπλοκο, αλλά πάντα έχω συνηθίσει στη ζωή μου να βάζω τον πήχη ψηλά.  Δε θέλω να υπάρχω στη δημοσιότητα μόνο και μόνο για να συζητιέμαι. Επιλέγω πράγματα τα οποία μπορούν να με πάνε ένα βήμα πιο πάνω και οπωσδήποτε παίρνω και ρίσκα, δεν μπορώ τη σιγουριά. ‘Ετσι νομίζω κάποιος πάει μπροστά και καλλιτεχνικά και νοητικά.

4. Πιστεύετε ότι ο  κάθε ρόλος  που παίζετε  σας βοηθά να μάθετε  πράγματα για τον εαυτό σας και να εξελιχτείτε χωρίς να είναι ανάγκη να ξαναζήσετε τα ίδια πράγματα και  στη ζωή σας;

Είναι ψυχοθεραπεία η υποκριτική δεν το συζητώ. Και σε συνδυασμό με τη μουσική – μουσική έχω σπουδάσει στην ουσία- νομίζω ότι αποτελούν το απαύγασμα της τέχνης. Ο συνδυασμός και των δύο π.χ. μιούζικάλ που προσωπικά μου αρέσει πολύ, με γεμίζει απόλυτα και συναισθηματικά και καλλιτεχνικά και το βλέπω ως μία μορφή ψυχοθεραπείας. Είναι ψυχοθεραπεία για εμένα το να κάνεις διαφορετικά πράγματα κάθε στιγμή και να υπάρχει ποικιλία στη ζωή σου, να έρχεσαι αντιμέτωπος με καινούρια πράγματα, με  καινούριους ρόλους,  με καινούριες μουσικές και έτσι μου αρέσει να ζω, με το ρίσκο και την αβεβαιότητα.

5. Παίρνετε μέρος στην ταινία αμερικάνικης παραγωγής «The million dollar date» με τον Robert De Niro και την Eva Mendes. Πότε ξεκινάνε τα γυρίσματα και πώς νιώθετε γι’αυτό;

Δεν έχουν αρχίσει ακόμη τα γυρίσματα, ήταν να αρχίσουν Σεπτέμβρη, μετά πήγε Οκτώβρη και γενικά υπήρξε ένας κυκεώνας προβλημάτων. Η ταινία όμως θα γίνει, απλά θα αργήσει κι αν όλα πάνε καλά τα γυρίσματα θα αρχίσουν κάπου το Σεπτέμβριο. Και το θέλω πολύ διότι είναι μια τεράστια ευκαιρία  που ήρθε από το πουθενά, μια ταινία στην Αμερική που ούτε το επιδίωξα ούτε το ζήτησα. Απλά ήρθε τυχαία! Βέβαια  δε συμβαίνει τίποτα τυχαία κατά την γνώμη μου, αλλά ας πούμε τυχαία, και είμαι πολύ χαρούμενος και περιμένω πως και πώς να αρχίσω αυτό το project!

6. Εκτός από την υποκριτική τέχνη, έχετε και εμπειρία ως επιχειρηματίας.  Πιστεύετε ότι η επιχειρηματικότητα απαιτεί επίσης έμπνευση / ταλέντο όπως μία τέχνη ή σχετίζεται περισσότερο με τη γνώση και τη λογική;

Σίγουρα και εγώ δεν το έχω. Δεν έχω το ταλέντο στη επιχειρηματικότητα, είναι θέμα λογικής και χρημάτων που εγώ δεν το έχω αυτό ούτε με την λογική έχω σχέση πολύ, ούτε με τα χρήματα. Έχω προσθέσει ένα άγχος παραπάνω στη ζωή μου κάνοντας αυτό το βήμα. Έκανα μία επένδυση αλλά πρέπει να ασχοληθείς με αυτή την επένδυση για να αποδώσει και εγώ δεν έχω ούτε το κέφι ούτε το χρόνο να ασχοληθώ, όχι ότι δεν είναι μια καλή επένδυση αλλά το επιχειρείν στη Ελλάδα δεν αποδίδει με τις συνθήκες που επικρατούν αν δεν ασχοληθείς σοβαρά. Έχω αυτή την επιχείρηση (ένα EVEREST) τρία χρόνια και παρότι είναι μία επικερδής επιχείρηση, δεν έχουμε πάρει ακόμη λεφτά στα χέρια μας γιατί πληρώνουμε χρωστούμενα, ΦΠΑ, φόρους μισθωτών υπηρεσιών, ΙΚΑ, ρεύματα, τηλέφωνα, κτλ. Είναι ένα άγχος και αυτή τη στιγμή θα έλεγα ότι η  επιχειρηματικότητα δε με εμπνέει καθόλου.

7. Τι θα λέγατε ότι είναι αυτό που σας δίνει έμπνευση;

Έμπνευση μπορεί να μου δώσει ένα ταξίδι, έχω υπάρξει τυχερός και στις καλές εποχές έχω γυρίσει πάρα πολλά μέρη, έμπνευση είναι να γνωρίζω ένα καινούριο μέρος να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους, αν και για εμένα δεν είναι πολύ εύκολο γιατί είμαι λίγο μοναχικός χαρακτήρας και είμαι διαφορετικός στους φίλους μου και στους ανθρώπους που ξέρω και έχω κοντά μου. Μπορούν να με εμπνεύσουν οι φίλοι μου, έμπνευση για εμένα είναι μια πάρα πολύ καλή ταινία, μία πάρα πολύ καλή μουσική, έμπνευση για εμένα είναι και η ίδια η φύση, πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να χαζεύω πόσο όμορφο μπορεί να είναι ένα δέντρο ή ένα λουλούδι ή μια θάλασσα ή η αίσθηση που σου δίνει το κρύο, η μυρωδιά του χώματος μετά τη βροχή, όλα αυτά τα πράγματα που έχουμε δίπλα μας και είναι θαύματα και δεν τα προσέχουμε. Ανάλογα με το πώς είμαι ψυχολογικά στη ζωή μου την κάθε στιγμή, αντίστοιχα μου δημιουργούν έμπνευση και διαφορετικά πράγματα.

8. Στη δουλειά σας τι σας εμπνέει;

Η ίδια μου η δουλειά με εμπνέει. Είναι μια δουλειά που έκανα συνειδητά, που δούλεψα πάρα πολύ για να την καταφέρω. Γλύφοντας ή πληρώνοντας ή παρακαλώντας υπήρχε περίπτωση να είχα κάνει περισσότερα πράγματα, αλλά είμαι πολύ περήφανος που έχω κάνει αυτά  -που είναι αρκετά- με το δικό μου σπαθί και με το δικό μου ταλέντο, όποιο κι αν είναι αυτό.

Έμπνευση στη δουλειά μου είναι να έχω καταφέρει πράγματα με επιμονή και να πατάω πόδι στο ότι εγώ θα κάνω αυτό που μου αρέσει, επειδή το πιστεύω και όχι επειδή κάποιοι μου το επιβάλουν. Έμπνευση είναι το κάθε τι νέο που ξεκινάω, ένα καινούργιο έργο, ένα καινούριο θεατρικό ή στην τηλεόραση -που πια δεν υπάρχει- όλη αυτή η πορεία για να φέρεις κάτι νέο εις πέρας μέχρι να ανέβει και να έρθει ο κόσμος να σε δει για εμένα είναι από μόνο του έμπνευση.

9. Υπήρξε κάποια στιγμή της ζωής σας που θεωρείτε ως την πιο εμπνευσμένη;

Εμπνευσμένη στιγμή ήταν ένα σίριαλ που είχα κάνει με τον Μανούσο Μανουσάκη το «Μη μου λες αντίο» που ήταν και η πρώτη μου επιτυχία που έκανα, ένα Μουσουλμάνο που ερωτευόταν μια Χριστιανή, ήταν ο πρώτος μου πρωταγωνιστικός ρόλος οπότε ήταν στιγμή έμπνευσης, γιατί το δούλεψα πολύ και πέτυχε. Εμπνευσμένη στιγμή ήταν όταν έκανα την Ερωφύλη που ήταν ο πρώτος μου ρόλος ρεπερτορίου, κρητική διάλεκτος με τον Βασίλη Νικολαΐδη, εμπνευσμένη στιγμή είναι νομίζω και η φετινή παράσταση που κάνουμε το «θα σε πάρω να φύγουμε» και ειδικά αυτή η δουλειά μου δίνει έμπνευση γιατί εμπνέομαι και από το ταλέντο, μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους ταλαντούχους. Θαυμάζω τα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα, καταλαβαίνω τις αγωνίες τους, τα άγχη τους -και εγώ έχω αγωνία και άγχος και όλος ο κόσμος- αλλά αυτά τα παιδιά ακόμη περισσότερο γιατί επιλέγουν να αρχίσουν αυτό το επάγγελμα σε μια πολύ δύσκολη εποχή που  είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρεις πια. Όταν ακούω πχ μία ταλαντούχα φωνή, λέω: «Μπράβο, σε θαυμάζω! Σε θαυμάζω γιατί είσαι ταλαντούχα, μου αρέσει!».  Αυτό είναι μεγάλη έμπνευση και πραγματικά νομίζω αξίζει να ζεις έτσι, ωραίο πράγμα να δίνεις, δεν μπορώ τους ανθρώπους που είναι μόνο για τον εαυτό τους και είναι το εγώ τους.

Προσωπικά προσπαθώ να καταπολεμήσω το εγώ μου -όλοι οι άνθρωποι ή σε μεγάλο ή σε μικρό βαθμό το έχουμε- και ειδικά όταν κάνουμε αυτή τη δουλειά. Είναι πολύ σημαντικό να είσαι άνθρωπος δοτικός, γενναιόδωρος από τη  δουλειά σου μέχρι τον άνθρωπο που γράφει σε ένα χαρτόνι “πεινάω”. Είναι βέβαιο ότι αυτό που λέμε ενέργεια-σύμπαν, ό,τι δίνεις, παίρνεις.

10. Το καλοκαίρι βρεθήκατε στη Λέσβο και μείνατε σε Κέντρο Διαλογισμού στην Ερεσό. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας μετά από αυτή την εμπειρία; Νιώσατε να καλύπτεται κάποια εσωτερική σας ανάγκη;

Έχω μεταφυσικές αναζητήσεις από παιδί, δεν μπορεί κανείς να μου απαντήσει στο ερώτημα τι  κάνουμε σε μια μπάλα μέσα στο πουθενά, μέσα σε ένα άπειρο πράγμα που λέγεται σύμπαν. Τι παιχνίδι είναι αυτό που μας παίζουν και αν κάποιος το έχει φτιάξει αυτό γιατί μας ταλαιπωρεί και μας έχει δώσει τη συνείδηση να το καταλαβαίνουμε. Αυτή ήταν η πρώτη μου ερώτηση και βέβαια μελετώντας και διαβάζοντας πάρα πολύ, ανακάλυψα ότι αυτός που το έφτιαξε όλο αυτό -είτε λέγεται για κάποιους Θεός είτε για άλλους λέγεται ενέργεια- δεν το έκανε για να μας ταλαιπωρήσει. Δε μας έδωσε το μυαλό για να σκεφτούμε και να μας βασανίσει, μας έδωσε το μυαλό για να αποκομίσουμε εμπειρίες με νόημα στη ζωή, έτσι ώστε να φτάσουμε σιγά σιγά στο νιρβάνα ή στη θέωση όπως λέγεται. Πιστεύω πάρα πολύ στην ενέργεια, πιστεύω ότι εμείς είμαστε όχι μόνο το σώμα μας, ούτε το μυαλό μας. Αυτό που είμαστε είναι η συνείδησή μας. Αυτή η συνείδηση ποτέ δε χάνεται, για αυτό κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει και θάνατος, τουλάχιστον στη μορφή που νομίζουμε ότι όλα παύουν. Με όλες αυτές τις αναζητήσεις λοιπόν έκανα το ταξίδι στη Λέσβο και πήγα στο κέντρο διαλογισμού. Αποκόμισα πολύ πλούσιες εμπειρίες, δεν είχα διαλογιστεί ποτέ και ο διαλογισμός για εμένα είναι η σιωπή και η επαφή με τη συνείδησή μας, η επαφή με τον εαυτό μας. Αφήνουμε σώμα, μυαλό, σκέψεις, οτιδήποτε και επικεντρωνόμαστε στο τίποτα, είναι πολύ σημαντικό όταν ερχόμαστε σε επαφή μαζί του. Έκτοτε έχω ασχοληθεί και με το ρείκι. Πραγματικά έχω ανακαλύψει ένα καινούριο κόσμο και έχω καταλάβει ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα που δυστυχώς  στις εποχές που ζούμε δεν είμαστε σε επαφή με αυτά τα πράγματα, δεν είναι μόνο ο υλισμός δεν είναι μόνο τα χρήματα και το τι θα αγοράσουμε, ο εαυτός μας και πως θα ντυθούμε αλλά υπάρχει και το πνεύμα, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δηλώνω άθρησκος, δεν πιστεύω σε καμία θρησκεία, πιστεύω όμως στις οντότητες, πιστεύω στην ενέργεια, πιστεύω στο μετά, πιστεύω στο Χριστό ως οντότητα, πιστεύω και στο Βούδα και αυτό που αποκόμισα ήταν αυτό ακριβώς, ότι μου δόθηκε μια ευκαιρία να εξελιχθώ, όσο μπορώ διαβάζοντας και κάνοντας πρακτική όλα αυτά.

 11. Εσείς πόσο συνειδητά πιστεύετε ότι ζείτε την καθημερινότητά σας ακολουθώντας όλα τα παραπάνω που αναφέρετε;

Πιστεύω ότι όσο περνάει ο καιρός και ασχολούμαι με όλα αυτά, ζω όλο και πιο συνειδητά. Ακόμη κι όταν συμβαίνουν πράγματα άσχημα, έχω στο μυαλό μου και λέω: «Μην ανησυχείς, μη στενοχωριέσαι, αύριο είναι μια άλλη μέρα! Η ενέργεια είναι εδώ πάντα, πάντα είναι για το καλό, πάντα θα σε βοηθήσει», οπότε ναι όσο περνάει ο καιρός  ζω πιο συνειδητά μέσω αυτών. Σίγουρα είναι πάρα πολύ δύσκολο να το κάνεις πράξη αυτό. Υπάρχουν πολλές περίοδοι που δεν το κάνω, είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη επιβίωσης  που ξεχνιέμαι. Πέφτω πάλι στο τριπάκι των χρημάτων, της ανασφάλειας, στο τι δουλειά θα κάνω, πως θα την κάνω, τι θα κλείσω μετά, έχω και μία οικογένεια που συντηρώ  όχι δικιά μου, η μαμά και τα αδέλφια μου -εγώ δεν έχω κάνει οικογένεια και ούτε πρόκειται γιατί είμαι κατά της οικογένειας- αλλά έχω αυτούς τους ανθρώπους που συντηρώ και πρέπει να βρω τα υλικά μέσα για να επιβιώσουμε. Όσο μπορώ επανέρχομαι και ξαναβρίσκω τη σύνδεση με την πηγή μου, που πηγή για τον καθένα είναι εκεί που πιστεύει, εκεί από όπου περιμένει βοήθεια. Σίγουρα λόγω δουλειάς -που για εμένα είναι πολύ ασήμαντα όλα αυτά σε σχέση με τα άλλα τα πιο εσωτερικά θέματα- χάνω πνευματικά πράγματα. Πιστεύω όμως ότι όλα για καλό γίνονται και ότι μέσα από τις εξωτερικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή, καταφέρνουμε να εξελιχθούμε περισσότερο από ό,τι είμαστε εξελιγμένοι τη δεδομένη χρονική στιγμή.

12. Έχετε πει ότι έχετε ερωτευθεί «Ελάχιστες φορές. Μόνο δυο. Παραδίνομαι ολοκληρωτικά όταν συμβαίνει». Ο έρωτας αποτελεί για εσάς πηγή έμπνευσης;

Ναι πολύ μεγάλη, δεν το συζητώ.  Ωστόσο ο έρωτας δεν είναι μόνο ο έρωτας μεταξύ δυο ανθρώπων, είναι και ο έρωτας για την τέχνη σου, για τη φύση, για τη ζωή. Εγώ είμαι ερωτευμένος με διάφορα πράγματα καθημερινά που μπορούν να με κρατάνε έτσι ζωντανό και να εμπνέομαι.

13. Ποιος είναι για εσάς πραγματικά ευτυχισμένος άνθρωπος; Πιστεύετε ότι μπορεί να φτάσει κάποιος το απόλυτο νόημα ζωής ή είμαστε καταδικασμένοι σε μία διαρκή αναζήτησή του;

Ευτυχισμένος για εμένα είναι ένας άνθρωπος που ψάχνει μέσα του. Ποτέ δε νομίζω ότι θα μάθουμε απόλυτα τον εαυτό μας, αλλά τουλάχιστον κάποιος που ασχολείται με την αναζήτηση, προχωράει πολλά βήματα παραπάνω από αυτούς που δεν ασχολούνται καθόλου με την αυτογνωσία. Ξέρει ποιος είναι, τι μπορεί να κάνει, μέχρι που μπορεί να φτάσει, τι του αρέσει στη ζωή του, από το τι θέλει να κάνει στη δουλειά του, με τι ανθρώπους θέλει να είναι μαζί, τι του αρέσει σεξουαλικά και να πορεύεται σύμφωνα με αυτό. Όσο μαθαίνουμε τον εαυτό μας, τόσο πιο ευτυχισμένοι γινόμαστε και τόσο πιο καλοί άνθρωποι. Αν καταπιέζεις συναισθήματα και πράγματα μέσα σου τότε είσαι ένας κακός άνθρωπος που βγάζει κόμπλεξ, κακίες και ζήλια. Όταν γνωρίζουμε τον εαυτό μας, δεν επηρεαζόμαστε από τους εξωτερικούς παράγοντες γιατί αγαπάμε εμάς. Είναι πολύ σημαντικό πρώτα να αγαπήσουμε εμάς και μετά τους άλλους και αυτό δεν είναι καθόλου εγωιστικό. Και φυσικά δε μιλάω για ναρκισσισμό, εννοώ να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να είμαστε διαλλακτικοί, να συγχωρούμε τον εαυτό μας για τα λάθη που κάνει και να μην είμαστε σκληροί με αυτόν.

Όσον αφορά το απόλυτο νόημα ζωής… προσωπικά πιστεύω στη μετενσάρκωση, πιστεύω ότι είμαστε καταδικασμένοι να ερχόμαστε και να ξαναερχόμαστε κάνοντας τα ίδια λάθη μέχρι να ξυπνήσουμε και να αφυπνιστούμε και να καταλάβουμε ότι αυτός ο κύκλος θα κλείσει μόνο όταν εμείς εξελιχτούμε πνευματικά, αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζούμε τα ίδια πράγματα.

14. Έχετε ταξιδέψει στην Αμερική, έχετε γυρίσει στην Ευρώπη, παίρνετε μέρος στην ταινία «The million dollar date». Φλερτάρετε με την ιδέα να φύγετε στο εξωτερικό; Ή επιλέγετε συνειδητά να μένετε και να εργάζεστε στην Ελλάδα;

Έχω ζήσει στην Ιταλία, έχω ταξιδέψει στην Αμερική και σε άλλα μέρη και ναι θα ήμουν πολύ γοητευμένος από μία ενδεχόμενη δουλεία στο εξωτερικό, χωρίς όμως να βγαίνω να κάνω δηλώσεις ότι εγώ θα πάω να κάνω καριέρα στην Αμερική. Το ότι μου παρουσιάστηκε από το πουθενά αυτή η ευκαιρία για το «The million dollar date» και θα την εκμεταλλευτώ -και ελπίζω μετά από αυτό να υπάρξουν και άλλες τέτοιες ευκαιρίες- δε σημαίνει ότι θα πάω να μείνω  στο Χολυγουντ. Θα πάω μόνο όταν τύχει  κάτι συγκεκριμένο. Από εκεί και πέρα επιλέγω συνειδητά να μένω στην Ελλάδα.

Την αγαπώ πολύ την Ελλάδα αλλά δεν αγαπώ τους ανθρώπους της, δεν αγαπώ τη νοοτροπία του έλληνα καθόλου, θεωρώ τον Έλληνα πολύ έξυπνο λαό, αλλά οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ αγενείς, τη σιχαίνομαι την αγένεια. Είναι ένας λαός που αν ήταν συσπειρωμένος  θα μπορούσε να κάνει πράγματα πάρα πολλά. Παρότι έχω ταξιδέψει πολύ, έχω  πάει και στη Χαβάη για παράδειγμα –πολύ όμορφο νησί-, δεν έχουν τις θάλασσες που έχουμε εδώ. Νομίζω ότι έχουμε την ωραιότερη χώρα στον κόσμο.

15. Ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η  λύση για αλλαγή αυτής της νοοτροπίας;

Έχουμε ανάγκη από έναν ηγέτη, ο οποίος σαν άμεση προτεραιότητά του θα έχει την παιδεία. Οι Έλληνες είναι απαίδευτοι, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι αμόρφωτοι και δε μιλάω για την ακαδημαϊκή μόρφωση, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν βγάλει ούτε το δημοτικό και είναι καλλιεργημένοι.  Θα πρέπει η νοοτροπία του Έλληνα να αλλάξει, να συσπειρωθούν και να πάψουν οι πελατειακές σχέσεις που υπηρετούν μέχρι τώρα τα υπάρχοντα πολιτικά συστήματα. Ίσως για να γίνει αυτό χρειάζεται μία επανάσταση.

16. Πιστεύετε ότι εμείς οι πολίτες έχουμε μερίδιο ευθύνης για αυτή την κατάσταση; Το να βγαίνουμε στους δρόμους και να διαδηλώνουμε δίνει κάποια ουσιαστική λύση;

Και βέβαια έχουμε μερίδιο ευθύνης αλλά όχι τόσο τεράστιο όσο έχουν οι πολιτικοί. Είναι τα πρότυπα τέτοια που μας προβάλουν που μας έχουν στη λήθη, δε μας αφήνουν να εξελιχθούμε και δεν αφήνουν και ανθρώπους πνευματικούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι ηγέτες να κατευθύνουν ένα ολόκληρο λαό. Αυτοί έχουν τη δύναμη -ενώ θα έπρεπε να την έχουμε εμείς-, και μας σερβίρουν αυτό που τους συμφέρει έτσι ώστε εμείς να μην αφυπνιζόμαστε, οπότε το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης το έχει η εξουσία και όχι ο λαός.

Σχετικά με τις διαδηλώσεις, σίγουρα το να πάμε να φωνάζουμε με πανό και να παίζουμε ξύλο στους δρόμους δεν είναι λύση. Και βέβαια πρέπει να αλλάξουμε και ως άτομα. Αλλά και οι άνθρωποι που εξελίσσονται ατομικά, που όλο και πιο πολύ γίνεται τελευταία, πρέπει να μεταδίδουν την όποια αλλαγή και να τη συζητάνε. Όλο και πιο πολύ συμβαίνει αυτό και ίσως είναι η εποχή που το έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ. Έχουμε φτάσει σε ένα τέλμα και αλλάζουμε πνευματικά. Αλλάζει σε όλη την υφήλιο. Μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες και να περνάμε μέσα από τη φωτιά και το σίδερο για να έρθουμε σε μία άνοιξη ξανά, αλλά πάντα υπήρχαν δυσκολίες. Τώρα είναι μια περίοδος-τομή στην ιστορία γα να έρθουν τα πράγματα και να γίνουν καλύτερα και όποιος επιβιώσει-επιβιώσει. Αυτές οι δυσκολίες μπορεί να προκαλούν θυμό, οργή και τα αρνητικά συναισθήματα κάνουν κακό σε εμάς και πνευματικά και οργανικά και όλα αυτά μεταφράζονται ως αρρώστιες στην πορεία. Έτσι αρρωσταίνει ο κόσμος κι αν παρατηρείτε, έχουμε πάρα πολλούς θανάτους τελευταία, δεν επιβιώνουν πολλοί …

17. Ποια φράση/μότο σας εμπνέει, σας κινητοποιεί στη ζωή;

Να πιστεύουμε στην πηγή μας και στο «σπίτι» μας το οποίο δεν είναι υλικό ούτε γήινο. Μόνο αν πιστεύουμε στην πηγή μας μπορούμε να έχουμε μία ισορροπία στη ζωή. Αυτό είναι το μότο μου και δε μ’ ενδιαφέρει αν κάποιος γελάσει μαζί του ή το κοροϊδέψει. Αν είμαστε τόσο φοβισμένοι άνθρωποι, ώστε όταν ακούμε κάτι που δεν ξέρουμε αντί να προσπαθήσουμε να το μάθουμε, το χλευάζουμε, τότε μόνο να χάσουμε έχουμε αντί να δώσουμε μία ευκαιρία στον εαυτό μας να εξελιχθεί.

18. “Θα σε πάρω να φύγουμε”… για πού;

Για μια ουτοπική κοινωνία που δε θα υπάρχουν κακίες, μίση, πόλεμοι, θα υπάρχει μόνο αγάπη και οι άνθρωποι θα καταλαβαίνουν πλέον ότι υπάρχουν πολλές διαστάσεις και όχι μόνο μία, όπως μας έχουν πει. Για εκεί θέλω να μας «πάρω να φύγουμε» για κάτι καλύτερο που μπορεί να έρθει αλλά εμείς ίσως να μην το ζήσουμε, ίσως να έρθει πολύ αργά, πάντως πιστεύω ότι θα έρθει σιγά-σιγά, το σκηνικό και το κλίμα αλλάζουν…