Γράφει η Πέγκυ Ζάρρου, Holistic Artist

www.plus.google.com

Όταν μια γυναίκα θυμώσει, δε βρίζει, δε χτυπάει αλλά αποφασίζει. Τώρα το θέμα είναι τί αποφασίζει. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Πάντως το σίγουρο είναι ότι κρύβει μια τεράστια δύναμη μέσα της. Στους καλούς καιρούς, μένει πίσω, αθόρυβη, ήρεμη. Όταν όμως τα πράγματα δυσκολεύουν, σηκώνει τα μανίκια και βγαίνει μπροστά.

Το γιορτάσαμε προχτές με λουλούδια και συνεστιάσεις, χωρίς όμως να ξέρουμε οι περισσότερες  τί ακριβώς γιορτάσαμε. Μήπως ήξερα κι εγώ; Το έψαξα και τότε κατάλαβα. Βαριέμαι το μάθημα Ιστορίας, πάντα το βαριόμουνα και δεν πρόκειται να το κάνω. Σου έδωσα μια φράση κλειδί στον τίτλο κι αν θες το ψάχνεις.

Όταν μια γυναίκα απελπιστεί, δε βρίζει, δε χτυπάει αλλά αποφασίζει. Σιωπηλά, απρόσμενα και μερικές φορές επικίνδυνα. Δεν το παίρνεις χαμπάρι, ακόμα κι αν είναι η κολλητή σου. Και τότε όλα είναι πιθανά να συμβούν. Και τότε γίνονται «θαύματα». Και τότε όλα μπαίνουν σε τάξη και ουαι κι αλίμονο αν βρεθείς μπροστά της.

Προχτές τιμούσαμε τη γυναίκα, τις γυναίκες όλου του κόσμου, τη θηλυκή πλευρά που έχουμε όλοι μας κι εγώ δεν την τίμησα όπως της έπρεπε. Έχω όμως αποφασίσει από ‘δω και μπρος να τη γιορτάζω κάθε μέρα… γιατί θύμωσα με έναν τρόπο διαφορετικό… αναπτυξιακό.