Στο Θέατρο ΠΚ ξεκίνησε το αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας του Αύγουστου Στρίντμπεργκ «Miss Julia» σε μετάφραση Δήμητρας Ζακυνθηνού και σκηνοθεσία Εμμάνουελ Μανιού, με τους Έλενα Θωμοπούλου, Νικόλα Μακρή και Βαλίσια Βύζα.
“Με φόντο το τέλος της δεκαετίας του 50′, μιας δεκαετίας που όλα αρχίζουν να αλλάζουν,
η δεσποινίς Τζούλια, στην οικογενειακή της έπαυλη, στην αγγλική εξοχή,
γιορτάζει την Πρωτομαγιά χωρίς σκέψεις και φραγμούς.
Φλερτάροντας με τη φωτιά, προκαλεί τον υπηρέτη Ζαν σε ένα παιχνίδι ρόλων και αποκαλύψεων, προκαλώντας τον στην ουσία να της κάνει έρωτα.
Η Τζούλια και ο Ζαν, ζουν την ιστορία τους με πάθος, παρόλο που γνωρίζουν ότι είναι καταδικασμένη εξ’ αρχής…”
Ένα επιτελείο νέων και δημιουργικών ατόμων συμβάλει στο να μας παρουσιάσουν πως η πάλη των τάξεων, η μάχη των φύλων, οι ακλόνητες ηθικές αξίες και ένας σκουριασμένος καθωσπρεπισμός, είναι θέματα που παραμένουν διαχρονικά…
Την παραγωγή της παράστασης επιμελείται η AbyssOn Productions και η Γεωργία Σαραντοπούλου.
Η «ματιά» του Εμμάνουελ Μανιού, θα μας οδηγήσει να ανακαλύψουμε τη σκηνοθεσία μέσω ευφάνταστων λεπτομερειών με ρετρό μουσικές και αισθητική της δεκαετίας του 1950.
Παράλληλη Έκθεση «8 Παρουσίες»
Το σκηνικό της παράστασης κάθε βδομάδα θα είναι δυναμικό, αφού διαφορετικές συλλογές έργων σύγχρονων Ελληνίδων ζωγράφων θα φιλοξενούνται, με την επιμέλεια της ταλαντούχας Ιωάννας Καφίδα (λίστα συμμετεχόντων ζωγράφων και ημερομηνίες στο τέλος του κειμένου).
Πότε: Κάθε Σάββατο (21:30) και Κυριακή (18:45) μέχρι την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018
Το αιώνιο καθήκον της είναι να παραμείνει ξεχωριστή και ιδιαίτερη αλλά και συνδεδεμένη με το φύλλο της, με το παρελθόν της, με τον άνδρα, με την κοινωνία των ανθρώπων. Η άλλοτε τραγική και άλλοτε υπέροχη, μεταφυσική αλλά ταυτόχρονα γήινη ισορροπία ανάμεσα στη δύναμη της παθητικότητας και την αδυναμία της ιδιαιτερότητας είναι ότι κάνει την ηρωίδα του Στρίντμπεργκ να ακροβατεί. Ένα θυμωμένο κορίτσι μιας αθυμικής μητέρας, έγινε αμφιθυμική γυναίκα και παλεύει ως δυσθυμική ερωμένη. Όλα υπό αίρεση. Πάθος, αδυναμία, ανασφάλεια, έρωτας, τρέλα. Κι όμως, πάνω από όλα η απέραντη και μεγαλειώδης θέληση και δύναμη για ζωή που η γυναικεία φύση πυρηνικά κλείνει στην ψυχή και την μήτρα της.
Το προσωπικό ίχνος της καλλιτεχνικής δημιουργίας που θα περιστοιχίζει σε κάθε παράσταση τον λόγο και τα πρόσωπα του θεάτρου, γίνεται μέσα από τα πρωτότυπα έργα αυτών των ζωγράφων, ένα περιβάλλον ζωντανής γυναικείας παρουσίας. Η μητέρα της Τζούλιας ήταν ζωγράφος, ο κόσμος της όμως δεν είχε ούτε χρώμα ούτε φως.
Μήπως αυτά τα ζωγραφικά έργα από τα χέρια οκτώ σύγχρονων γυναικών μπορούν να λειτουργήσουν ως άνοιγμα φωτός και ως απαντήσεις ζωής στην τραγικότητα της καθημερινής γυναίκας-ηρωίδας;
