Απιστία: Όλοι έχουν δοκιμάσει από τον απαγορευμένο καρπό ;
Η απιστία ανέκαθεν ήταν επίκερο θέμα για την κοινωνία, ποτέ δεν έχασε την “αξία” της. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μπει στον πειρασμό να απιστίσουν. Ακόμα και αν δεν έγινε πρακτικά σαν σκέψη έχει περάσει από το νου κάθε ανθρώπου.
Και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αναμέτρηθηκε μαζί της είτε σαν θύτης, είτε σαν θυμα.
Ο όρος “ηθικός φραγμός” έχει διαφορετικό αντίβαρο σε κάθε άτομο, αυτό γιατί ο καθένας λειτουργεί με γνώμονα τη δική του βιωματική εξέλιξη, ανασφάλειες, παιδικά ερεθίσματα ή κατάλοιπα, άρα η αντίληψη του τι είναι λάθος και τι σωστό διαφέρει σύμφωνα με τη κρίση του κάθε ανθρώπου.
Η απαγορευμένη αίσθηση που προκαλεί την αθέτηση σεξουαλικής – συναισθηματικής αποκλειστηκότητας αποτελεί το κίνητρο στο να ιντριγκάρει το μυαλό του θύτη εφευρίσκοντας ψεύδοι απέναντι στο θύμα για να μπορεί να εκπληρώσει «αναίμακτα» αυτή την πράξη.
Μπορεί το κόστος να είναι τεράστιο και για τους δυο (θύτης, θύμα) στη περίπτωση που γίνει αντιληπτό, τραυματίζοντας ανεπανόρθωτα την ισορροπία της σχέσης, γκρεμίζοντας την εμπιστοσύνη, πληγόνοντας την αξιοπρέπεια του θύματος, διαλύοντας τη ζωή του θύτη.
Όλοι γνωρίζουν τις συνέπειες αλλά δεν τους εμποδίζει να δοκιμάσουν τον απαγορευμένο καρπό.
Η απιστία δεν είναι σημερινό φαινόμενο, ούτε αντρικό προνόμιο.
Η ψυχολογία ανάμεσα στη γυναικεία φύση και την ανδρική διάφερουν στη συναίνεση για μια τέτοια πράξη.
Η γυναίκα δεν απιστεί εύκολα για να ικανοποίησει τη σάρκα της, αλλά μέσα από αυτή τη διαδικασία φροντίζει να καλύψει τα συναισθηματικά κενά που έχουν δημιουργηθεί στο πέρασμα του χρόνου με τον σύντροφό της, ίσως πια να μην εισπράττει από εκείνον το πιο απλό, μια αγκαλιά, λόγο καθημερινών προβλήματων επιβίωσης, να είναι αδιάφορος και να μη νιώθει ελκυστική πλέον, να τη θεωρεί δεδομένη, να αφιερώνει χρόνο μόνο στη καριέρα του. Έξαρση στο φαινόμενο γυναικεία απιστία έχει η ηλικία των 28 με 45.
Αυτό γιατί αλλάζουν οι συνθήκες καθώς και οι προτεραιότητες μέσα στις σύντροφικές σχέσεις.
Ο άντρας δεν εκφράζεται εύκολα συναισθηματικα ακόμα και αν αισθάνεται πράγματα . Συμβαίνει από τα παλιά χρόνια που το κοινωνικό στερεότυπο θέλει το αρσενικό να κυριαρχεί σε σχέση με το θηλυκό.
Ένας γάμος, ένα παιδί, μια μακροχρόνια σχέση, μοιάζουν σαν παγίδα που έπεσε μέσα ο κυνηγός ενώ την έστησε για το θήραμα του.
Με αποτέλεσμα όλο αυτό να του δημιουργεί πίεση, ανασφάλειες και να νιώθει ανεπαρκής. Μια απιστία αυτόματα ανεβάζει τις μετοχές του, αναντίρρητα εκτοξεύει ψηλά το ηθικό του.
Πιο έντονο βέβαια γίνεται όταν η σχέση του περνάει συναισθήματική –σεξουαλική κρίση.
Μπορεί την προσοχή της συντρόφου να τη διεκδικεί ενα παιδί, μέσα από τη δύσκολη καθημερινοτητα (νοικοκυριό, εργασία, μητρότητα) άθελα της να τον έχει παραμελήσει και να ξεχνάει να τον κάνει να νιώθει σημαντικός ή να της είναι πια αδιάφορος.
Ο άντρας μέσα από το πόθο και την ορμή της ερωμένης αντλεί το θαυμασμό που χρειάζεται.
Οι περισσότεροι άνδρες που έχουν συνάψει πάραλληλη σχέση δεν έχουν κανένα σκοπό να χωρίσουν με την γυναίκα τους εξ’αιτίας της ερωμένης , αντίθετα για τη γυναίκα είναι πιο εύκολο.
Μέσα στο πέρασμα του χρόνου ο ένας απομυθοποιεί τον άλλον σταδιακά, οι ανάγκες όμως ποτέ δε παύουν να υπάρχουν, είτε αφορούν το συναισθήμα , είτε την σάρκα.
Το να απατήσει κανείς το σύντροφο του σηματοδοτεί ότι κάτι λείπει μεταξύ τους.
Εάν το ζευγάρι κατάφερνε να μιλήσει με ειλικρίνεια και να επιλυθούν τα προβλήματα μέσο συζήτησης, ένα μεγάλο ποσοστό απιστιών θα είχε αποφευχθεί.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα και η απιστία κομμάτι αυτής της φύσης που κάνενας ως τώρα δε κατάφερε να το τιθασεύσει και να κυριαρχήσει η μονογαμία.