Γράφει η Μαρία Παγκάλου, διεθνής πρωταθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής (Ατλάντα 1996), αρχιτέκτονας και μαθήτρια στο διαλογισμό της RajaYogα

image:society6.com

Το να γνωρίζουμε τα προτερήματά μας, δεν είναι απλώς κάτι πρακτικό για την καθημερινότητά μας, αλλά μπορεί να αποτελέσει μέρος μίας εύστοχης μεθόδου που θα μας συνδέσει ζωτικά με την οικογένειά μας, τους καλύτερούς μας φίλους, το εργασιακό μας περιβάλλον και την ευρύτερη κοινωνία.

Τα προτερήματά μας είναι τα πνευματικά εφόδια και βοηθήματα που μας επαναφέρουν στο παρόν, ώστε να λαμβάνουμε τις κατάλληλες αποφάσεις την κατάλληλη στιγμή για το μέλλον. Είναι τόσο χρήσιμα, όσο τα σχολικά είδη για έναν μαθητή.

Η απλότητα είναι η πένα της πρακτικότητας, η αναγνώριση είναι ξύστρα της κατανόησης, η αυτοπεποίθηση η γόμα της διαγραφής του παρελθόντος και η αντίληψη το τετράδιο που θα φιλοξενήσει τις ασκήσεις της ζωής μας.

Το σχολείο της ζωής έχει πολλά και διαφορετικά μαθήματα. Ευχάριστα, δυσάρεστα, ουδέτερα ή αδιάφορα, όλα φτιαγμένα με ξεχωριστό νόημα, αποκωδικοποιημένο ή μη. Τα τεστ και διαγωνίσματα ασταμάτητα. Ωστόσο, το ενδιαφέρον για την πρόοδο καλύπτει πάντα τυχόν κενά ή απορίες. Δημιουργεί ένα πεδίο για κατανόηση και νεοτερισμό. Καταργεί την αποστήθιση και ενσταλάζει την πρακτική εξάσκηση και εμβάθυνση στην ουσία. Όπως η παρατήρηση και μελέτη της ιστορίας εξυπηρετούν στην άμυνα και τη διπλωματία, έτσι η παρατήρηση και μελέτη του χαρακτήρα μας, μας θυμίζουν τα ενυπάρχοντα αγαθά και επιλύουν όσα και αν έρθουν μετά.

Κάπως έτσι, οι συγγενείς των φόβων, της αγωνίας ή των προκαταλήψεων αδρανούν και στρώνουν το έδαφος σε ασυμβίβαστες σκέψεις, φρέσκες ιδέες και μία καθαρή καρδιά. Αυτό καταργεί τις αδυναμίες.

Σε μία σιωπηλή κατάσταση, ο στοχασμός και η βαθειά ειλικρίνεια, μας μεταφέρουν στις  επόμενες τάξεις της μάθησης. Οι εσωτερικές δυνάμεις προάγουν τη δημιουργικότητα και μας προστατεύουν από τα πρωτοβρόχια της συναισθηματικής λύπης. Σε μία εντατική, αλλά απεναντίας καθόλου πιεστική συγκέντρωση, ο χρόνος μας επιτρέπει να βρεθούμε εντός του εαυτού και εκτός του χρόνου.

Θυμηθείτε πως ανακαλύπτοντας κάτι καινούργιο, μπορεί συχνά να έχουμε μια αντίσταση. Συχνά νιώθουμε μία δόση ενοχής ή δισταγμού. Σαν μία νοσταλγία του καλοκαιριού στην αρχή του φθινοπώρου, που μας εμποδίζει να δούμε την αναγκαιότητα της δροσιάς…

Ωστόσο, οι παρακάτω ερωτήσεις θα βαθαίνουν τον στοχασμό σας και θα αποτελέσουν το ‘λυσάρι’ σε κάθε σας ερωτηματικό ή διαγώνισμα.

Στη σιωπή σταματώ και κρατώ τη στιγμή. Παίρνω μερικές ανάσες. Παραμένω στην ηρεμία και ρωτώ τον εαυτό μου:

Γιατί θα ήταν χρήσιμο να αναγνωρίζω τα προτερήματά μου;

Τι με εμποδίζει να τα αναγνωρίζω;

Τι θα με βοηθήσει να τα θυμάμαι;

Πάρτε μολύβι και χαρτί και στην επόμενη βροχή σταθείτε και αφουγκραστείτε τις δικές σας απαντήσεις. Και το καλύτερο; Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση!