Πηγή φωτογραφίας: http://thecoachapist.com

Γράφει η Μαρία Παγκάλου, διεθνής πρωταθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής (Ατλάντα 1996), αρχιτέκτονας και μαθήτρια στο διαλογισμό της RajaYogα

Ετοιμάζεσαι να ξεχυθείς στην παραλία και διστάζεις λόγω βάρους ή είσαι κακόκεφος και προτιμάς να μην συναντήσεις τους φίλους σου; Νιώθεις ενοχές για τις σκέψεις που κάνεις; Σκέψεις που σε βαραίνουν σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταλήγεις αντικοινωνικός με μια αίσθηση δυσκινησίας;

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις απουσιάζει η αυτοεκτίμηση.

Είναι κάπως δύσκολο να σκεφτούμε στιγμές που να έχουμε εκτιμήσει τον εαυτό μας. Αν όμως θυμηθούμε κάποια πρόσωπα που μας ενέπνευσαν, είναι συνήθως γλυκά και με ζωντανά χαρακτηριστικά πρόσωπα, πρόσωπα που δεν παίρνουν πολύ στα σοβαρά ούτε τις καταστάσεις, ούτε και τον εαυτό τους.

Είναι είτε πρόσωπα της διπλανής πόρτας, είτε πρόσωπα των θεοτήτων που συναντάμε σε μουσεία ή στους ναούς παραδίπλα από κάποια μαγική ακρογιαλιά. Κάποιες φορές θεοποιούμε ακόμα και κάποια προσφιλή μας πρόσωπα λόγω της ανάγκης μας να ανήκουμε και να παραλάβουμε γλυκύτητα ή αγάπη από αυτά.

Τα πρόσωπα που μας ενέπνευσαν και που εξακολουθούν να το κάνουν, συνήθως δεν είναι διασημότητες, αλλά πρόσωπα που σε κάθε γωνιά του κόσμου αποτελειώνουν την ανάγκη για το περιττό, τη φοβία για την απώλεια, την επαιτεία για αγάπη και αναγνώριση.

Βλέποντάς τα, αναγνωρίσαμε κάτι από τα δικά μας χαρακτηριστικά και δυνάμεις και συνδεθήκαμε με τη Χάρη του Δημιουργού. Μία Χάρη που δε γίνεται εμφανής με τυμπανοκρουσίες, μα με την διακριτική Του ενέργεια και με την πρόθεσή μας να προσφέρουμε απλόχερα στους συνανθρώπους μας σαν άγγελοι. Όχι, δεν είμαστε ακόμα άγγελοι και δεν θα γίνουμε ποτέ Εκείνος, είμαστε όμως εν δυνάμει φιλάνθρωπα όντα, όντα με ανθρωπιά που μπορούν να αρχίσουν να εκπέμπουν αγγελικά χαρακτηριστικά.

Τα αγγελικά χαρακτηριστικά και η σχέση που κάποιος έχει αναπτύξει με την Πηγή, αποκαλύπτεται μέσα από την σταθερή ευτυχία, μέσα από τη συνεργασία μας και την ανάλαφρη στάση μας σε οτιδήποτε προκύπτει.

Όταν αφήνουμε κάτι από το βάρος της καθημερινότητας ή τα αγκάθια του άστατου και επίκτητου χαρακτήρα μας, είμαστε οι ίδιοι χωρίς περιορισμούς και σύνδρομα κατωτερότητας. Όταν αφήνουμε όλα μας προσφέρονται… Σημασία έχει να αφήνουμε για να είμαστε ελεύθεροι.

Ας αναλογιστούμε: Πόσο βάρος έχει μία αρνητική ή καταναγκαστική σκέψη που δημιουργούμε; Πόσες φορές αφήνουμε κάτι που μπορούμε να κάνουμε στο τώρα για αργότερα και το αφήνουμε να γεμίσει πικρία το νου μας;

Αντίθετα, πόσες στιγμές μπροστά σε μία γλυκιά επίγνωση αρκούν για να ξεχάσουμε τα πάντα;

Η γλυκύτητα είναι έκφραση της αγνότητας. Υπογραμμίζει την αξία της ύπαρξής μας, πέρα από κάθε κατάλοιπο του παρελθόντος, όπως κατηγορίες, δυσφήμιση, ανταγωνισμό και ανασφάλεια.

Όπως σε όλα στη ζωή, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και ξεκινάει από εμάς.

Ας αρχίσουμε λοιπόν να χαμογελάμε με απλά πράγματα και η γλυκύτητα της πνευματικής μας ταυτότητάς θα αποκαλύπτεται!

Άσκηση στοχασμού
1) Φανταστείτε πώς θα ήταν η ζωή σας χωρίς παράπονα.
2) Ανακαλέστε μία στιγμή που νιώσατε γεμάτοι γλυκύτητα.
3) Εστιαστείτε σε αυτό το αίσθημα και συνειδητοποιήστε τα ανάλαφρα αισθήματα που το συνοδεύουν. Κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί για εσάς, οπότε είστε οι απόλυτοι δημιουργοί όλων σας των σκέψεων και αισθημάτων.
4) Μείνετε για λίγο σε αυτή την παραδοχή με ευγνωμοσύνη και ευχαριστείστε τον Δημιουργό για όσα σας προσφέρει.