Γράφει η Μαρία Παγκάλου, διεθνής πρωταθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής (Ατλάντα 1996), αρχιτέκτονας και μαθήτρια στο διαλογισμό της RajaYogα

Στον κόσμο μας παρατηρούμε την ύπαρξη και εναλλαγή διάφορων φάσεων στην εξέλιξη ενός φαινομένου. Δημιουργούνται συνθήκες που προκαλούν εκρήξεις και αλυσιδωτές αντιδράσεις και υπάρχουν στοιχεία που αποκαλύπτονται μετά από εκατοντάδες χρόνια σε διαφορετικά επίπεδα.

Απολιθωμένα δάση που φιλοξενήθηκαν στο βυθό της θάλασσας ή ορυκτό αλάτι σε υψόμετρα που οι περισσότεροι δεν έχουμε φτάσει, είναι κάποια από τα φυσικά φαινόμενα που αποδεικνύουν πως το απροσδόκητο αποτελεί νόμο της ζωής.

Ποια είναι όμως η σχέση των φαινομένων με τον χρόνο;

Παίρνει πολύ καιρό για μία τριανταφυλλιά να αναπτυχθεί και να εμφανίσει τα μπουμπούκια της, μα είναι αρκετή μια στιγμή να φανεί το χρώμα του λουλουδιού ανάμεσα από τα σέπαλά του.

Τα σέπαλα κατόπιν παραδίνονται στην ομορφιά του άνθους και παραχωρούν τον ρόλο τους. Υποστηρίζουν αφανώς την ενότητα των πετάλων… δεν αποζητούν επιβεβαίωση, ούτε έλκουν την προσοχή του κόσμου…

Χρειάζονται τέσσερις εποχές για να ανθίσει ένα μπουμπούκι και ένα δευτερόλεπτο για να αναγνωρίσουν, όσοι το δουν, το χρώμα του.

Οι τέσσερις εποχές του χρόνου, συνεργάζονται και εναλλάσσονται, για να μας θυμίσουν τη ροή της ζωής, που κυλά αέναα σαν το νερό.

Όπως χρειάζονται τέσσερις εποχές για να ολοκληρωθεί ένας χρόνος και ένα δευτερόλεπτο για να γιορτάσουμε την αλλαγή του, άλλο τόσο χρειάζονται φάσεις και υπομονή για να φτάσουμε στην ανακάλυψη του εαυτού.

Παίρνει πολύ καιρό για να προετοιμαστεί μία κατάσταση και μόλις ένα δευτερόλεπτο η εμφάνιση ή η ανατροπή της.

Παρόμοια, σε εσωτερικό επίπεδο, χρειάζεται πολλή συγκέντρωση για να διατηρήσουμε την επίγνωσή μιας εμπειρίας και μόνο ένα δευτερόλεπτο για να τη γευτούμε.

Ύστερα, μέσα από τη χαραμάδα ενός δευτερολέπτου, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το φως που ονομάζεται αγάπη, γαλήνη, μακαριότητα, σοφία ή ευτυχία.

Η σιωπή προσφέρει στα παραπάνω τη συντροφιά και τη λύση και αποτελεί το μέσο, το συνοδοιπόρο και τον κριτή ταυτόχρονα.

Στη σιωπή μπορώ να δω τις εποχές που αδράνησα, που βιάστηκα ή που συμφώνησα παθητικά και αποστερήθηκα τη γιορτή της κάθε στιγμής. Στη σιωπή μπορώ να αδράξω τη στιγμή και μέσα σε ένα δευτερόλεπτο να αλλάξω τη στάση, το βλέμμα και τη δράση μου.

Κάπου εκεί, ο κύκλος των σκέψεων στο νου κλείνει και με ωθεί σε νέες σκηνές. Σκηνές και αισθήματα που επενδύουν στην αποστασιοποίηση και μου επιτρέπουν να συνυπάρχω με τους γύρω μου, χωρίς να με ελέγχουν συναισθηματικά.

Αν σταθώ στη σιωπή και εκτιμήσω τις φάσεις κάθε φαινομένου που περνώ, ο χρόνος θα μου υποκλιθεί και θα μου χαρίσει περισσότερα δευτερόλεπτα ευτυχίας με τον Δημιουργό, τον Παντογνώστη, που εξακολουθεί να έχει αγάπη για όλους και να ανακουφίζει της καρδιές όλων με την αγάπη και τη γνώση Του.

Αυτή η πνευματική ένωση, είναι σπουδαιότερη όλων των φυσικών φαινομένων.